اخبار موسیقی : مهرزاد امیرخانی و آرمان امامی که از ماه هاست به عنوان چهره های مورد حمایت شرکت «ترانه شرقی» آثارشان را روانه بازار موسیقی کشور کرده اند، در جدیدترین فعالیت خود قطعه «بگذریم» را با شهاب مظفری (خواننده جوانی که در یکی دو سال اخیر به خوبی توانسته آثارش را به گوش مخاطبان موسیقی برساند)، در فضای مجازی منتشر کردند و انتشار این اثر بهانه ای بود تا سراغ این هنرمندان برویم و درباره روند فعالیتهای این روزهایشان گپ بزنیم…

برای مخاطب نسل جدید نمی‌توان کار عمیق و مفهومی خواند

در روز برگزاری این میزگرد، شهاب مظفری به دلیل یک قرار کاری نتوانست در محل گفتگو حاضر شود و متن حاضر حاصل گفتگوی دو ساعته با مهرزاد امیرخانی، آرمان امامی و فرشاد یزدی (تنظیم کننده این اثر) است.

• * از آخرین گفتگوی مهرزاد امیرخانی با یک رسانه رسمی، مدت زمان زیادی گذشته است. دلیل این سکوت چیست؟ آیا از شرکت به شما اعلام شده گفتگو نکنید یا خودتان تصمیم گرفته‌اید از فضای رسانه‌ای و حواشی که اطراف شما زیاد هم بود فاصله بگیرید؟ از مرتضی پاشایی بگیر تا حواشی دیگر.

مهرزاد: نه، استراتژی جدید و این‌ها که نیست ولی از شرکت هم چیزی به ما نگفتند. اتفاق جدیدی نیفتاده بود که بخواهم راجع به آن صحبت کنم. کارمان را می‌کردیم و بیشتر ترجیح دادیم از این چیزها دور باشیم و با تمرکز بیشتری به کارمان بچسبیم.

• * حواشی مربوط به مرتضی پاشایی هم تقریبا تمام شده و با وجودی که یاد و آثارش هنوز در بین دوستدارانش زنده مانده، موج حواشی ناخواسته آن آرام آرام از جامعه ایرانی در حال گذر است. این روزها درمورد مرتضی چه فکرهایی به ذهنت می‌رسد و چه احساسی داری؟

مهرزاد: سوالت را جواب می دهم ولی بیا همین اول مصاحبه به هم قول بدهیم که مسیر این گفتگو وارد حواشی مرتضی عزیز نشود و درباره کارهای جدید حرف بزنیم. اعتقاد دارم درباره مرتضی می‌شد همه چیز خیلی بهتر شود. یعنی تاثیری که بعد از دو سال در ذهن مردم است، می‌توانست قشنگ‌تر شود. الان هم قشنگ است ولی جا داشت همه چیز بهتر شود.

• * به فصل جدید فعالیت های تو می‌رسیم. از زمانی که شرکت ترانه شرقی رسما اعلام کردند که تو و آرمان و چند نفر دیگر قرار است ستاره‌های جدید این شرکت باشند، آرام آرام روال انتشار کارهای شما خیلی جدی‌تر و منظم تر ادامه پیدا کرد. این همکاری از کجا شروع شد و چگونه شکل گرفت؟ چه صحبت‌ها و سرفصل‌هایی باهم تعیین کردید که براساس آن‌ها جلو می‌روید و قرار است به کجا ختم شود؟

مهرزاد: صحبت‌ها که از یک صحبت تلفنی شروع شد. تلفنی داشتیم با آقای رجب پور صحبت می‌کردیم و به من گفتند که:«دیدم داری می‌خوانی و موزیک‌هایت بد نیست و نگذار اینجوری هدر برود. بیا اینجا باهم یک همفکری بکنیم و قضیه خواندنت را در یک جهت درست ببریم.» صحبت کردیم و فکر می‌کنم حدود ۳ ماه طول کشید تا این صحبت‌ها به عقد قرارداد رسید. بعد قرارداد و حتی در آن سه ماه هم کارهایی که آقای رجب پور احساس می کردند را تولید کردیم و بعد قرارداد هم پخش‌ قطعات شروع شد.

• * ماجرای همکاری با «آرمان امامی» از کجا و چگونه شروع شد؟ هیچوقت درمورد آن حرف نزدی…

مهرزاد: آرمان هم قرار بود کارهای آهنگسازی من را انجام دهد. آقای رجب‌پور با عوامل کار قرار می‌گذارد و اتودهای بعضی از کارها را آرمان می‌خواند و ما آنجا گوش می‌دادیم. یک روزی پیشنهاد دادیم که نظرت چیست یک فرم اینچنینی دونفره درست کنیم که دستمان هم بازتر باشد و بتوانیم کارهای جدیدتر و قشنگ‌تر انجام بدهیم. آقای رجب‌پور هم قبول کرد و با این پیشنهاد موافق بود.

• * آرمان، خودت هیچوقت تا قبل این اتفاق به خوانندگی به صورت مستقل فکر کرده بودی و تا قبل پیشنهاد آقای رجب‌پور روی آن متمرکز بودی؟

آرمان: بله، من هم دنبال می‌کردم ولی زمانی که با آقای رجب‌پور تیم شدیم همه چیز عوض شد و قضیه جدی‌تر پیش رفت و جدی‌تر دنبال کردیم.

• * یعنی قبل آن هیچوقت به فعالیت مستقل فکر نمی کردی؟

آرمان: چرا فکر می کردم ولی این اتفاق یک مقدار همه چیز را مهم کرد و شرایط از آن موقع تا الان خیلی تغییر کرد. آن موقع شاید خیلی ابتدایی تر و بسته تر نگاه می کردم ولی الان جدی تر شده ام.

• * مهرزاد، از وقتی که وارد همکاری با شرکت ترانه شرقی شدی فکر می‌کنی به آرزوهای بزرگت با آن ها برسی؟

مهرزاد: از قدیم آشنایی داشتم. البته با مجموعه شان به صورت مستقیم آشنایی نداشتم ولی مثلا با مرتضی درمورد شخص آقای رجب پور صحبت می کردیم. روزی که ایشان با من تماس گرفتند می دانستم چه کسی تماس گرفته و به گونه ای نبود که تازه متوجه بشوم ترانه شرقی چیست و آقای رجب پور کیست. می دانستم چه اتفاق بزرگی قرار است بیفتد و از سرانجام آن مطمئنم. آقای رجب پور همیشه یک نظری دارد و می گوید تو کار خوب را می توانی انجام بدهی، لابلای آن کار بد هم انجام می دهی و اینکه من فقط جلوی آن کارهای بد را بگیرم که پخش نکنی و کارهای خوبت بیرون برود، عالی‌ست. من هم با نظر ایشان موافقم و هر کجا که به حرفشان گوش نکردم ضرر کردم.

• * موضوعی که از همان ابتدا در مورد مهرزاد امیرخانی بوده و هست برچسب «ترانه سرای موفق بازار پاپ» است که آنقدر در جامعه مخاطبان موسیقی بزرگ شده که خیلی کار را برای خواندن تو سخت می کند. تجربه های نیمه موفق چهره هایی چون اهورا ایمان، امیر ارجینی، حسین صفا، افشین یداللهی و … نیز مزید بر علت است که به هرحال دور زدن این برچسب و استفاده از برچسب دیگری مثل خواننده شدن روی آن را سخت تر می کند. ولی شاید کمتر کسی بداند که تو از ابدتا با مقوله خوانندگی وارد حوزه صدا شدی و اصولا یک خواننده قدیمی هستی. خودت نسبت به این موضوع چه نگاهی داری؟

مهرزاد: کلا مردم ایران دو کار را از یک نفر قبول نمی‌کنند. هرچقدر هم آن را خوب انجام بدهی باز هم اگر فلان بازیگر بیاید و بخواند و اتفاقا خوب هم بخواند، باز هم آن را بازیگر می‌دانند.

• * فکر نمی کنی بخاطر پیشینه این ماجرا است؟ در سال‌های گذشته آنقدر همه چیز ضعیف بوده، طبیعی است که نگاه‌ها منفی شده باشد.

مهرزاد: ببین، از آن جایی که خودت گفتی و می دانی من به عنوان خواننده وارد این حوزه شده بودم و آشنایی من و مرتضی از همان زمان بود. من همیشه سعی می‌کنم کاری که برای دیگران در ترانه انجام می‌دهم را کاملا جدا کنم. راهی که سایر دوستان رفتند این بود که قوی ترین فرم ترانه را بدون در نظر گرفتن سلیقه مردم خواستند انجام بدهند و بیشتر سعی کردند همان برچسب را بزرگتر کنند. من اصلا کاری به آن بخش خودم در خوانندگی ندارم و حتی یک جاهایی با توجه به فضای بازار و سن مخاطبانم خیلی ساده تر و ابتدایی تر از چیزی که برای دیگران کار می کنم در کارهای خودم استفاده می کنم. به نظرم بخاطر این تفکیکی که توانسته ام انجام دهم احتمال آن ناموفق بودن که گفتید حداقل برای من کمتر شود.

• * آرمان، فضای ملودی های این روزهای بازار پاپ انقدر به هم نزدیک و شباهت‌ها زیاد شده که شاید اگر صدای وکال نباشد هیچوقت نمی‌توانی تشخیص بدهی که این کار را چه کسی ساخته است. از آنجایی که تو ساختن ملودی این مجموعه را به عهده داری، به نظرت این روند از کجا شروع شده؟ این روند شباهت‌های عجیب و غریب و خسته کننده و تکراری بازار پاپ از کجا شروع شد که در موقعیت کنونی به اینجا رسیده ایم؟

آرمان: به نظر من الان چند سالی می شود که موسیقی در کشور ما ایستاده و حرکتی ندارد. چون کلا کشور ما به گونه ای است که سبک های خاص کمتر می‌توانند فعالیت کنند چون طرفداران خاص دارند. به نظرم فضای پاپ ما الان به جایی رسیده است که مردم این تکرار را دوست دارند و فقط یک مقدار حال و هوای شعر عوض می‌شود. به نظرم باید همینجا فقط کار کرد و کسانی که از این قضیه بیرون می زنند سبکشان خاص می شود. مثل پاپ_سنتی که البته آن هم طرفدار زیادی دارد ولی مثلا راک ندارد. کلا انگار همه این تکرار را دوست دارند.

مهرزاد: فکر کنم منظور آرمان این است که همه مجبورند اینگونه کار کنند و هرکس می آید کار جدید کند دو قدم به عقب می‌رود.

• * نظرات به نظرم زیاد هم دور از واقعیت نیست و این عدم ریسک پذیری چهره های جدید باعث شده کمتر پدیده ای را در سالهای اخیر در بازار موسیقی شاهد باشیم. منظورم از پدیده، چهره هایی مثل بنیامین و فریدون در سالهای ابتدایی دهه هشتاد بود که به یک باره سبک و استایلی جدید را معرفی کردند و همه جا شنیده شدند. این عدم ریسک پذیری را دلیل افت و درجا زدن موسیقی در این سالها نمی دانی؟

مهرزاد: صد در صد با تو موافقم. ولی می‌گویم بیشتر خود مردم هستند که اجازه نمی دهند چنین اتفاقی بیفتد. چرا که خیلی ها هستند که در زمینه های دیگر خیلی کارها می توانند بکنند و می توانند مخاطب خاص داشته باشند. ولی مردم ما به دنبال همان چیزهایی می روند که هست و به همان فضا و سبک و استایل قانع اند و تا ابد دوستش دارند.

• * حرف تو را با یک ادبیات دیگر می‌زنم. احساس می کنم منظورت این است که سلیقه مخاطب خیلی از عمق به سطح آمده است. شاید کاری را یک بار گوش می کنند و حوصله ندارند بار دیگر برگردند و به سراغ آلبوم بعدی می‌روند.

مهرزاد: بله دقیقا. باید کاری را بسازیم که همان دفعه اول که طرف گوش می کند یک اتفاقی بیفتد وعمق این اتفاق بستگی به تیمی دارد که کار می کنند ولی باید کاری کنیم که همان بار اول اتفاق در ذهن شنونده بیفتد. اگر عمق کارت را بیشتر از چیزی بکنی که مد است و همه گوش می دهند، خیلی راحت دنبال تراک بعدی می روند. مثلا کافی ست فقط دو کلمه ات را متوجه نشوند یا لازم باشد روی آن مقدار خیلی کمی فکر و تامل کنند. شک نکن که خیلی زود خسته می شوند و دنبال کار بعدی می روند.

• * داری درباره سلیقه نزول پیدا کرده مخاطب موسیقی، بی حوصلگی و سردرگمی هایش در انتخاب موسیقی حرف می زنی. مخاطبی که کمتر به بحث های محتوایی آثار توجه دارد و عمدتا در تلاش است لحظات شاد و اکتیوی را با یک اثر بگذراند.

مهرزاد: به نظرم بخاطر این است که مخاطبان موسیقی که از ۳۰ سال به بالا سن دارند خیلی درگیر مشکلات زندگی هستند و به خاطر مشکلات زندگی اصلا اعصاب گوش کردن به آهنگ را ندارند و تقریبا از مخاطبان موسیقی حذف شده‌اند. اگر آهنگی گوش بدهند به سراغ آهنگ‌هایی می‌روند که قبل از مشکلاتشان گوش می‌دادند و با آن‌ها خاطره دارند. قشر دنبال کننده موسیقی نسل جدید هم ۱۵ تا ۲۲ ساله هستند و برای این سن نمی توانی کار عمیق و مفهومی انجام دهی و یا موزیک پیچیده ای بسازی.حتی آکورد ها باید ساده باشد. تنظیمی خلوت و همه چیز شسته رفته باشد و لقمه آماده را در دهان مخاطب بگذاری.

• * فرشاد یزدی به عنوان یک موزیسین در این مورد شاید حرف های جالبی داشته باشد.

فرشاد: الان برای مخاطبان ما فقط قسمت تنظیم است که می تواند برایشان جذابیت ایجاد کند. چون می‌تواند جذابیت های لحظه ای به بار بیاورد و همه آنها در پی شنیدن چیز جدیدی هستند.

• * هر سه تقریبا در حال محکوم کردن نسل جدید مخاطب موسیقی هستید در حالی که مسائل محتوایی هم در کمتر شدن موج موسیقی و همه گیری آن قطعا تاثیر داشته. مثلا خود تو فرشاد. فکر نمی‌کنی فضای تنظیم‌ها در دوره کنونی تا حدودی بیشتر از مباحث محتوایی و کیفیت، در پی بوجود آوردن فضایی ب روز تر و مدرن‌تر شده و روح ملودی را از بین برده؟

فرشاد: ما تنظیم کننده‌های خوب زیادی داریم که خیلی خوب کار می‌ کنند ولی مردم ما خیلی متوجه ریزه کاری های تنظیم نمی‌شوند. از نظر آنها اگر تنظیم مزاحم وکال نباشد و ملودی را اذیت نکند کافی است و برای آنها قابل قبول است. در مواجهه با چنین مخاطبی، قطعا کار سختی است و حتی برخی اظهارنظرها هم می‌تواند دردسر ساز شود.

• * به مبحث اصلی گفتگویمان برسیم. تراک آخری که کار کردید. قطعه «بگذریم»، با صدای مهرزاد، آرمان و شهاب مظفری. تولید این اثر از کجا استارت خورد و پیشنهاد این همکاری با سه خواننده در یک اثر چگونه بوجود آمد؟

مهرزاد: حدود ساعت ۱۰-۱۱ شب منزل میلاد ترابی بودم و گفت قرار است شهاب هم بیاید تا درمورد ترانه های آلبومش صحبت کنیم و آلبوم جدیدش را من و میلاد یک جورهایی مدیریت کنیم و به نتیجه برسانیم. آن موقع قطعه «میگیری چی میگم» تازه همان روز پخش شده بود و میلاد آن را در اسپیکر خانه گذاشته بود و پلی بود. آنقدر گرم صحبت بودیم که این آهنگ تکرار می شد و هیچکس نمی زد که به آهنگ بعدی برود و متوجه نبودیم که این آهنگ تکرار می‌شود. شهاب هم بچه صمیمی بود و در همان یک ربع با همدیگر اخت شده بودیم و گفت بچه‌ها این کی هست و چقدر آهنگ خوبی است. گفتیم چطور مگه، گفت این از آن کارهایی است که سه ماه دیگر هرکجا بروی گوش می‌دهند. گفتم من هستم، خندید و فکر کرد شوخی می‌کنم. حتی بلند شد و رفت روی کاور موبایل را نگاه کرد تا مطمئن شود و همینجور که داشت می آمد تا روی صندلی بنشیند گفت یک تراک با هم بخوانیم؟ من هم گفتم آره بخوانیم. اتود همین آهنگ «بگذریم» در موبایلم بود گفتم آن را گوش بدهد و از قضا چون آهنگی بود که در آن حرف زیاد زده می‌شود و شعرش طولانی است و جا دارد که دو سه نفر بخواهند آن را بخوانند. برای همین من این آهنگ را پیشنهاد کردم وقبول کرد و دوستش هم داشت. گفتم چه زمانی شروع کنیم و گفت فردا. و فردا ساعت ۴ بعدازظهر ما سر وکال بودیم.

• * چه شناختی از شهاب و کارهایش داشتید که توانستید در ملودی ات تقریبا به جایی برسی که هر سه صدا را قوی نشان بدهی. به نظر کار سختی می آید.

آرمان: ما ملودی را از قبل داشتیم. من چندماه پیش از شهاب دو تراک شنیده بودم و خیلی دوست داشتم و احساس کردم خیلی خوب کار می کند و به نظرم خواننده خوبی است. شهاب انقدر خواننده قوی است که خودش جاهایی را که خوانده است ملودی اش را به فرم خودش درآورده.

• * مهرزاد، تو چه شناخت قبلی از شهاب داشتی؟

مهرزاد: از خودش شناختی نداشتم. دو تراک «تو بخند» و «تلخ» را از او شنیده بودم و خیلی این دو تراک را گوش کرده بودم و خیلی دوست داشتم.

• * کلا هم کارش خوب است و به نظرم کارهایش به مرور شنیده می شود و قابلیت های خوبی دارد.

مهرزاد: بله شهاب خیلی دلی کار می کند و از طرفی هم خواننده‌ی خوبی است.

• * فرشاد، شما هم نظرت را درمورد شهاب بگو تا درمورد تنظیم این اثر صحبت کنیم.

فرشاد: آن موقع ها که مهرزاد اتود را گذاشته بود من در یک روز ماکت را زده بودم و در همان یک روز کل آهنگ شکل گرفته بود. شهاب که آمد و خواند احساس کردیم که بهتر است روح قضیه یک مقداری زنده شود. یک شب یکی از دوستانم آمد و روی آن ویولن زد و خیلی هم خوب و قشنگ شد.

• * من فکر می‌کنم یک مقدار نظر سه نفر را برای تولید یک اثر جلب کردن، کار سختی است.

فرشاد: اتفاقا نه. اولا که تیم خودمان بودیم و خیلی اوکی بودیم و همه کار را با همفکری یکدیگر جلو برده بودیم. از طرفی هم شهاب با ما خیلی اخت شده بود و کار را دوست داشت و واقعا هیچ اختلاف سلیقه ای نبود.

مهرزاد: ما خیلی وقت است با همدیگر کار می کنیم و شاید بعضی وقت ها یک جای کوچکی را یک نفرمان نظر بدهد که تغییر بدهیم و چون زمان زیادی با هم هستیم، فرشاد که از اول می‌زند، خوب می داند که من یا آرمان چه فرمی را دوست داریم و از اولش در چارچوب خودمان کار کردیم.

• * و مبحث آخردر مورد آینده صحبت کنیم. من همه این اتفاقات را یک پیش زمینه برای رسیدن به هدف اصلی می دانم که آلبوم و کنسرت باشد. شما برنامه ریزی کلانتان درکجاست و چه مسیری را قرار است طی کنید؟

مهرزاد: صحبت هایی که ما با شرکت داشتیم و چیزی که آقای رجب پور گفت از شما می خواهم، این است که ما باید تا بعد از محرم آلبوم را به آن ها بدهیم و قبل از تمام شدن سال هم اولین کنسرتمان را داشته باشیم. اینکه چقدر ما موفق باشیم به زمان‌بندی مورد نظر برسیم، و سطح توقعات را تا چه حدی برآورده کنیم که به کنسرت ها برسیم باید به مرور مشخص شود. کنسرت گذاشتن کاری ندارد و این مهم است که به کمک بچه ها موفق شویم و باید سطح کارها و مخاطبانم را به حد مطلوبی برسانیم.

• * فکر می کنم برای این موضوع، آلبوم خیلی مهم و تاثیرگذار باشد.

مهرزاد: بله هم خود آلبوم و هم تک تراک‌های قبلش تاثیرگذار است. مثل آخر یک مسابقه مهم و فینال است که پنالتی هایش مانده است و از ۵ تا ما باید ۵ تایش را گل کنیم.

• * درمورد فضای ترانه «بگذریم» صحبت کنیم. این فضاهای واسوخت و دپرسی، در یک دوره خاص واقعا خیلی گرفت و مورد توجه قرار گرفت. همه به سراغش آمدند ولی در دوره ای دوره دیگر خیلی مورد نقد قرار گرفت و هجمه زیادی به آن شد. در سالهای اخیر باز هم توسط بعضی چهره ها مورد استفاده قرار گرفته است و بار دیگر در حال زمزمه است. تو خودت ترانه سرا هستی، فکر می‌کنی آیا مخاطب این نسل حوصله شنیدن داستان های عشقی غمگین را در متن ترانه‌هایی که گوش می‌دهد را دارد؟

مهرزاد: به نظرم اگر شیرین بیان بشود بله.

• * حواست که هست؟ درمورد دهه هشتادی‌ها صحبت می‌کنیم.

مهرزاد: به نظرم حتی یک نقطه تیز هم نباید در آهنگت باشد و باید با ملایمت و به صورت یک موج بیان شود. منظورم این است که عمق آن درد را با یک مهربانی بگویی. یعنی یک کاراکتر مظلوم بسازی تا یک کاراکتر عصبانی. الان به گونه ای است که کارهای ریتمیک بیشتر موردتوجه قرار می گیرد، مخصوصا ریتمیک‌های مثبت. این همان قضیه سطح و عمق است. این کارها یک موجی درست می‌کند که هرچقدر هم قوی باشد درنهایت ریشه‌ای در قلب مردم پیدا نمی‌کنی و طرفدارت نمی‌شوند و اصلا هم معلوم نیست به کنسرتت بیایند یا دسترنج‌شان را بدهند و آلبومت را بخرند و از تو حمایت کنند. فقط در حد این است که اسمت را بدانند و بدانند که هستی. یکی از دغدغه های بزرگی که ما با آقای رجب پور داشتیم و یک جاهایی ما کوتاه آمدیم و یک جاهایی ایشان کوتاه آمدند این بود که گفتیم اگر قرار باشد اتفاق ماندگاری برای ما بیفتد به گونه ای نباشد که یک موجی راه بیفتد و برویم. باید با کار «لایت» این اتفاق بیفتد. کاری که یکی در مهمانی گوش بدهد آن جا جایی نیست که جذب خواننده اش بشود، آنجا فقط می شنوند ولی طرفدارت نمی شوند. هم ما و هم شرکت به دنبال این نیستیم و برای خود یک محدودیت و چارچوب گذاشته ایم که هم سعی می کنیم کارها عمق داشته باشد و هم اینکه زودتر به نتیجه ای که می خواهیم برسیم. اما در کل اعتقاد دارم فضا و محتوای «بگذریم» روایت و تصویری از عشق های امروزی جامعه ما می تواند باشد.

• * درمورد فضای ترانه هم صحبت کنید و اینکه چه ذهنیتی پشت آن است که «بگذریم» با این فضا آماده شده است.

آرمان: ما اینگونه کار می‌کنیم که ملودی را من می‌سازم و مهرزاد ترانه را می‌نویسد. وقتی کار را می‌سازم درمورد حس ترانه هم همیشه با هم صحبت می‌کنیم. احساس می‌کنم هم شعر و هم ملودی در «بگذریم» همه مناسب بوده و واقعا پختگی لازم را دارد و خیالمان راحت است.

• * صحبت‌های پایانی فرشاد را هم درمورد فضای کار می‌شنویم.

فرشاد: مردم ایران آدم های احساسی هستند و حتی به گروه سنی آن ها هم بستگی ندارد. به نظرم کاری که یک جوان بتواند با آن همذات پنداری کند و در یک چارچوب خوب و درست باشد به خوبی شنیده می شود. «بگذریم» سوژه ای بود که ما خیلی زیاد می‌دیدیم و سوژه نابی بود که خداروشکر در این کار استفاده کردیم و خوب هم جواب گرفتیم. فکر می‌کنم اگر با همین روند و استایل ادامه بدهیم در چند تراک بعدی به چیزی که مدنظرمان است برسیم.